Het ‘lezen’ van het gelaat is al zo oud als de mensheid. Aristoteles (384 v. Chr) schreef er al een boek over. In de 15e eeuw werd Da Vinci geraakt door de vorm van de mens. Drie eeuwen later schreef de dichter Goethe (1749) er een gedicht over met de titel: “ Es is der Geist, der sich den Körper baut”. Velen hebben in de loop der tijd meegewerkt om deze leer vorm te geven. De ‘vader’ van de Karakterkunde is de Zwitserse predikant Lavatar (1741-1801). Ook andere bekende wetenschappers, zoals Gall, Spurtzheim, Fowler, Lombroso, Huter en Bouts hielden zich met de wetenschap bezig. Het fascineerde me al lang hoe je zonder voorkennis of gesprek met iemand een hoop te weten kunt komen over die persoon. Ik heb geleerd om anders naar mensen te kijken, waardoor ik mezelf en die ander beter ben gaan begrijpen.